روزهای جوانی..

به خودم گفتم یک ربع فقط بنویس..فقط یک ربع

تا قفل این نوشتن بشکنه..

میتونم بگم تو بدترین روزهای زندگیمم..هیچ وقت از لحاظ ذهنی،روحی، عاطفی و کاری انقدر بد نبودم

قشنگ گم و سر درگمم..قشنگ خودم و تو همه ی این زمینه ها یه بازنده و شکست خورده میبینم

قشنگ قفل شدم به زمین و دقیقا هیچ کاری نمیکنم.

نمیدونم افسردگیم شدید شده یا این اتفاق های مختلف دیگه از پا درم اورده..هر چی هست دلم یخواد شیوه زندگیمو عوض کنم

تمرکزم از دست رفته و دلم تمرکز از دست رفتمو میخواد..

هر چی هست از اینی که الان هستم متنفرم متنفرم متنفرم و تا عوض نشم اروم نمیگیرم..

کاش انقدر عجول نبودم..کاش بقیه زندگیم و بقیه تصمیمامو از رو عفل بگیرم کاش خدا دستمو بگیرم و کاش اینجا بیشتر بنویسم.

نموم شد تایمم..و همین 15 دقیقه هزار با گوشیمو الکی روشن کردم و هزار بار فکرم پرت شد جاهای دگ