روزهای جوانی..

میخوام تمام انرژیمو بزارم برای دور شدن از این خانواده

دوری و‌دوستی

امشبم بعد یک سال و هفت ماه تا یه حدی ب میم گفتم شرایط سمی‌ای که توشمو

چه اینجا چه هر جا‌تو ذهنمو بچرخی میبینی که من ی عمره دارم فقط اسیب میبینم‌ از این خانواده 

باید جمع کنم دور شم حتی شده چند تا کوچه انورتر ولی دیگه تو این خونه و این اتاق لعنتی و با این والد سمی نباشم

بسمه.. یکم دیگه بیست و هفت سالمه.. مگ کمه؟ از بیست و یک سالگی اینجا مینویسم از اسیب های بی پایان‌ ولی دیگه بسه.. از نوجووونی بچگی هر موقع یادم میاد دارم زجر میکشم

بسمه باید ار این جهنم بیام بیرون.